Project NICU

Project NICU

Sengerema Council Designated Hospital is een groot districtsziekenhuis in Tanzania. Het ziekenhuis is verantwoordelijk voor een gebied van 400.000 mensen. Ieder jaar zijn er 8000 – 10.000 bevallingen en worden gemiddeld 1500 zieke pasgeborenen opgenomen op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU). De NICU is in 2015 opgezet door het ziekenhuis in samenwerking met Stichting Vrienden Sengerema Hospital. Deze zorg is hard nodig omdat van iedere 1000 kinderen er 40 rondom de geboorte overlijden. In Nederland zijn dit er minder dan 4.

Achtergrond NICU

Goede zorg voor pasgeborenen is al meer dan 20 jaar een belangrijk speerpunt van het ziekenhuis. Desondanks bleef de sterfte hoog en was er behoefte aan meer en betere zorg. Zo werd in 2015 ‘project NICU’ geboren. Een zelfstandige afdeling voor kritiek zieke en te vroeg geboren baby’s waar goed opgeleid gespecialiseerd personeel werkzaam is.

In korte tijd is deze afdeling gegroeid van 500 naar 1500 opnames en is de sterfte met ongeveer 40% afgenomen. Een onverwacht groot succes waar iedereen erg blij mee is. Door het bereikte succes, heeft de NICU een voorbeeldfunctie voor de regio.  Er komen steeds meer kinderen over grote afstand voor de goede zorg in Sengerema. Het succes is echter zo groot dat de afdeling uit z’n voegen groeide. Daarom is de afdeling in 2021 verbouwd en in omvang verdrievoudigd. Zodoende kunnen we nu de zorg bieden aan álle kritiek zieke pasgeboren baby’s die deze zorg zo hard nodig hebben.

Ieder kind verdient een naam

In februari 2019 is de documentaire ‘Ieder kind verdient een naam’ in première gegaan in de bioscoop. De titel is gebaseerd op het feit dat ouders in Tanzania vanwege het hoge risico op overlijden rondom de geboorte, baby’s vaak niet direct na de geboorte de vooraf bedachte naam durven te geven. Project NICU streeft ernaar dat de babysterfte zodanig daalt, dat ouders vertrouwen krijgen in een toekomst voor hun baby en ze direct na de geboorte een naam durven te geven. De erkenning die elk kind verdient. Filmmaker Denise Eigenbrood volgt in de film de gedreven projectleider Milou en haar collega’s in Sengerema. In woord en beeld krijgt de kijker zicht op hoe het dagelijks leven op een NICU in een ontwikkelingsland met zeer beperkte middelen er aan toe gaat, en wat de uitdagingen zijn op weg naar een zelfredzame afdeling voor deze allerkleinste- en kwetsbare patiënten. Daarnaast wordt de kijker geconfronteerd met de emotionele onderlaag die binnen deze setting constant voelbaar is: de vreugde wanneer een kind het leven weer kan vastgrijpen, de pijn van het overlijden van baby’s, de eindeloze inzet van het personeel om de beste mogelijke zorg te bieden, de zorgen over de toekomst van de NICU en daar tegelijkertijd een rotsvast vertrouwen in hebben.