Mijn bijnieren draaien overuren. Een overload aan adrenaline wordt continu vrijgemaakt en mijn basale hartactie ligt zeker 20 slagen hoger. Adrenaline door die enorme hoeveelheid vlinders die zich in mijn buik ontpoppen. Vlinders van geluk welteverstaan (nee, ik heb (nog) geen gekke ziektes), omdat ik terug ben in Afrika. De geuren, de kleuren, het klimaat, de mensen: stimuli die mij intens gelukkig maken. Het grote avontuur is begonnen.
Terwijl ik deze regels typ, bevind ik mij hoog in de lucht, in een toestel van Fastjet (say what?). Mijn blik dwaalt ondertussen af naar de oranje gekleurde landschappen die zich onder mij bevinden. Zojuist mochten we zelfs een glimp opvangen van de Mount Kilimanjaro. In mijn oren dreunt het orkestspel van Ludovico Einaudi, passend bij het schouwspel onder mij.
Traveling:
Na een aantal ‘bumpy rides’ in verschillende vervoersmiddelen (waaronder een ‘illegale’ taxi in Dar es Salaam; resulterend in twee gewapende mannen met Kalasjnikov’s om ons heen, een aanhouding, betaling van 10.000 shilling, en een vrijlating.. Corruptie? Nee joh),een overtocht van Mwanza naar Sengerema op een roestige oude ferry en vervolgens een enerverende rit in een bus die er griezeliger uitziet dan mijn vroegere verbeelding van ‘de griezelbus’ van Paul van Loon, heb ik mij over de dusty roads begeven naar het pittoreske Sengerema. Ik werd netjes voor het ziekenhuis afgezet door de roestbus, en werd vriendelijk onthaald door vrolijke kindjes met ‘Mzungu mzungu!’. Sta je dan, met je backpack, midden op de markt.. Ik voelde me weer helemaal een travel-rookie! Op zoek naar dactari Nieki (tropenarts Niek, met wie ik hier woon en aan het NICU project werk). Niek was bezig met een sectio, dus ik werd warm onthaald in het klooster bij de nonnen van het katholieke ziekenhuis..
Ziekenhuis:
Inmiddels zit de eerste, zeer enerverende, werkweek in het Sengerema Hospital erop. In 2009 werd ik voorbereid op mijn eerste ‘tropenstage’. Toen werd het voorbeeld van een achtbaan aangehaald. Enorme hoogtepunten- maar ook zeker dieptepunten. Volgens mij ben ik in deze achtbaan beland… (en geloof me, de Goliath is er niks bij!)
Ietwat onzeker (jep, ik ben uit mijn comfort zone) stap ik zondag in mijn blauwe, plakkerige OK-pak en veel te grote artsenjas het grote, open geel/blauw gekleurde ziekenhuis binnen. Ik snuif de geuren diep op, en waan mij weer even in Kameroen. Een fijn, vertrouwd gevoel (lieve Chloe, waar ben je nou?). Binnen mijn eerste 12 uur als ‘daktari Milou’ in dit immense ziekenhuis, heb ik direct drie resuscitaties van neonaten verricht. Door gebrek aan monitoring, komen veel van deze kinderen intens slecht ter wereld, en hebben (veel) ondersteuning bij de transitie nodig. Bij mijn verzoek aan de verpleegkundige om hartmassage te starten, werd zo ongeveer gestart met het aaien van de buik. Dit schetst wellicht het huidige niveau van neonatale zorg. Naast enkele neonatale reanimaties, deze week ook een meisje van negen jaar gereanimeerd.. diep triest! Kortom: ik doe mijn Nederlandse naam als reanimatie-aantrekker weer eer aan in dit Afrikaanse land (hopelijk wordt dat niet heel vlot weer een enkeltje Holland)
Deze week ook mijn eerste bevalling(en) verricht! Niek (de tropenarts) werd gebeld dat er sprake was van een prolaps, met het verzoek of wij die kant op kwamen. Bij aankomst stak het handje van de baby al uit de vagina van de vrouw. Na het snel aantrekken van handschoenen vorderde het kind, tweemaal omstrengeld, in een rap tempo als superman ter wereld. Bijzonder om een keer te doen! Daarna wederom direct post partum aan de slag met het resusciteren van dit slappe, bleke, niet ademende kind… Story of my African life.
Leven:
Met de smetvrees is het goed gesteld. Ik wist al dat ik lichtelijk bijzonder in elkaar steek, maar wederom is mijn angst voor viezigheid als sneeuw voor de zon verdwenen (niet zo gek, met continu 32 graden.. geen garanties voor Nederland, dus graag een schoon huis zusje ;). Door de grote droogte is er gebrek aan water, dus zitten we soms 24 uur zonder stromend water. Wassen uit een ton dus, gezellig bij kaarslicht bij gebrek aan stroomvoorziening.. Geen stroom, geen water, maar wel 3G internet! Lang leve Afrika..
1,350 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag