‘Mambo! Jina langu Milou, mijn naam is Milou. Als coassistent loop ik momenteel 3 maanden stage in het Sengerema Designated District Hospital in Tanzania met twee andere coassistenten vanuit de opleiding geneeskunde aan de Radboud Universiteit. In de afgelopen tijd heb ik al zoveel meegemaakt en gezien! Onmogelijk om alles te delen, maar ik zal in dit stukje een beeld proberen te schetsen. Ikzelf heb bijzondere interesse in de kindergeneeskunde en heb in Nederland ook al wat ervaring op de NICU opgedaan, vandaar dat ik natuurlijk maar al te graag een kijkje wilde nemen op de NICU van Sengerema. Het viel mij meteen op dat dit een drukke afdeling is waar baby’s vanaf de labour afdeling, waar vrouwen bevallen, of vanuit thuis worden binnen gebracht. De reden hiervoor kan zijn dat het kindje een slechte start had na geboorte of vanwege een andere reden waarvoor extra observatie of bijvoorbeeld zuurstof nodig is. Op de NICU in Sengerema is er de mogelijkheid om de baby’s zuurstof te geven en zijn er getrainde verpleegkundigen aanwezig die weten hoe ze een acuut zieke baby moeten opvangen. Wat mij verder opviel is de mate waarin moeders begeleid worden bij het voeden van hun baby. Kunstvoeding is ontzettend duur, dus bijna alle moeders geven hier borstvoeding. Moeders worden geholpen om te “kolfen” wat hier uiteraard niet met een apparaat gebeurt, maar wat moeders zelf met de hand verrichten. Hierdoor kunnen ook de hele kleine baby’s, die te vroeg geboren zijn en die vaak nog niet goed zelf aan de borst kunnen drinken, borstvoeding krijgen via een “cupje” of een sonde.

De zorg gaat er hier anders aan toe dan in Nederland. Zo zijn er beperkte mogelijkheden voor aanvullend onderzoek. Daarnaast moet de familie van de patiënt zelf alle onderzoeken en medicatie betalen, waarvoor vaak weinig geld is. Het kan zomaar voorkomen dat de patiënt een aantal dagen moet wachten totdat het geld er is, voordat een onderzoek überhaupt verricht kan worden. Het mooie aan het NICU-project is dat hiervoor wel geld vanuit het project beschikbaar is gesteld, waardoor de baby’s ten alle tijden van medicatie kunnen worden voorzien.

Mijn stage hier zit er ondertussen alweer bijna op. Het is mijn laatste coschap, voordat ik officieel arts ben. Bijzonder om het laatste stuk van mijn opleiding te mogen doorbrengen in de tropen. Een ervaring die ik meeneem voor de rest van mijn leven!’