13-01-2016

Ik heb het aan velen beloofd, niet wetende of ik mijn belofte na zou komen. Karibu tena; welkom terug, dat is wat ik zeker wel 100 keer gehoord heb toen ik 4 jaar geleden wegging. Nu sta ik op het punt om deze belofte na te komen. Ik ga weer terug naar het land waar ik het Afrikaanse continent heb leren kennen, naar het land wat een stukje van mijn hart heeft veroverd een aantal jaren geleden. Mijn tas zit vol met spullen voor mezelf voor de komende 2 jaar en voor het ziekenhuis. Net iets te zwaar, maar ik werd gematst op schiphol door een bekende uit de straat die hier toevallig werkt. Mijn hoofd zit nog voller dan mijn tas. Ik heb de afgelopen week tevol gestopt met laatste concerten, nog tot gisteren opereren, iedereen in het Amstelland een kadootje en afscheidknuffel geven en en op tijd mijn spullen gereed hebben. Nu dus klaar om te gaan.

Tropenarts is het dus geworden. Veel veranda gesprekken met Julia zijn eraan besteed in het land waar ik nu heenvlieg. Wat te doen in de toekomst? Terug naar de tropen, gynaecologie, huisarts? Een half jaar later begon ik op de chirurgie in het Amstelland ziekenhuis. Mijn hart werd door een nieuw vakgebied gestolen, de chirurgie, en daarnaast werd ik nog enthousiaster om naar de tropen te gaan. Na nog een jaar gynaecologie zou ik er dan klaar voor moeten zijn, werken in de tropen. Mijn baan ligt als sinds een aantal maanden zo goed als vast. Ik ga weer terug naar het ziekenhuis waar ik de tropen heb leren kennen; Sengerema district hospital in het noorden van Tanzania. Afgelopen jaar heeft Niek Versteegde er als tropenarts gewerkt, weer de eerste tropenarts sinds jaren. Hij kwam via de stichting ‘SVSH’ , stichting vrienden sengerema hospital. Hij gaat komend jaar weer terug naar Nederland om huisarts te worden, waardoor deze kans op mijn pad kwam. ‘Wil je mij opvolgen?’ was de vraag. Dus daar sta ik nu, op weg naar Sengerema om ingewerkt te worden om er in juli weer terug te keren voor 2 jaar.

14-01

De wind waait door het open raam door mijn haar, ik geniet. Na een korte plakkerige nacht in Dar es Salaam ben ik doorgevlogen naar Mwanza, waar ik werd opgehaald door Oko, de vaste taxichauffeur van Niek. Ik was even vergeten hoe warm en vochtig het is in Dar es Salaam en hoe fijn het klimaat is in Mwanza. Ik ben blij dat het ziekenhuis in de lake zone op 1100 meter ligt, dat maakt het verblijf in de tropen een stuk aangenamer.

Het is nog vroeg, maar Mwanza is al volop in beweging. Ik zie herkenbare stalletjes en fuitkraampjes langs de weg, fijn om weer terug te zijn. Mijn Swahili wordt meteen op de proef gesteld, Oko spreekt geen engels, en ik probeer uit te leggen wat ik kom doen en wanneer ik weer terug zal komen. We staan in de file, Mwanza is de afgelopen 4 jaar enorm gegroeid en je ziet overal dat de economie aan is getrokken. Er staan een aantal hoge flats die ik niet van eerder ken en Oko wijst me trots op een enorm winkelcentrum wat momenteel wordt gebouwd. Tof om te zien dat Tanzania zich ontwikkeld, ze groeit en bloeit. Tevens blijft Afrika ook Afrika. De weg na de ferry vanaf Kamanga is slechter dan ik ooit heb gezien. De onverharde weg zit vol met gaten en halve rivieren, het is een modderige bedoeling. Dit jaar heeft het enorm veel geregend, de korte regentijd is eerder begonnen en lijkt meteen over te gaan lopen in de grote regentijd. Het is nog steeds niet droog geworden en over 2 maanden begint de officiele grote regentijd alweer. Dat dit niet goed is voor de onverharde wegen hoef ik denk ik niet uit te leggen.

We hobbelen gestaag door en Sengerema komt steeds dichterbij. Vermoeid maar vol verwachting zie ik de poort van het ziekenhuis op me af komen. Karibu tena Sengerema!

17-01

We zitten met zijn 3en op de veranda, Niek, Maik en ik. Maik is mijn eerste week ook op bezoek in Sengerema, erg gezellig. Mijn eerste dagen in Sengerema waren vol, vol met indrukken, mensen gedag zeggen en meteen aan het werk in de drukke kliniek waar de patienten stroom nooit lijkt op te houden. De eerste acute buik al open gemaakt samen met een van de voor mij nieuwe medical officers, Mpuya. Toen we de buik opende kwamen de donker verkleurde stukken dunnen darm ons tegemoet: een torsie. De darm draait om zijn eigen as en krijgt geen bloed mee doordat de vaten afgekneld worden. We halen het stuk dode darm eruit en zetten het weer aan elkaar. Nu gaan we bidden dat de naad niet gaat lekken.

Ook de kinderafdeling is nog steeds onveranderd druk met soms doodzieke kinderen. Ik was het hulpeloze gevoel wat ik kreeg bij het tevergeefs proberen op te lappen van een doodziek kind bijna vergeten. Kinderen komen hier soms zo laat binnen dat er bijna geen houden meer aan is. Een rot gevoel wat ik weer herken. Ik merk dat mijn chirurgische en gynaecologische kennis enorm is toegenomen sinds de vorige keer dat ik hier was. Ik voel me confortabel op de OK en heb een gevoel van controle als ik de chirurgisch en gynaecologische ziektebeelden zie, herken en een behandeling inzet. Bij de kindergeneeskunde is dat anders, ik moet er weer in komen. Gelukkig is er ook een kinderarts betrokken bij het ziekenhuis die met de komst van Tanzaniaanse co-assistenten binnenkort een grotere rol zal gaan krijgen en die zal superviseren.

Toch is het ziekenhuis ook wel degelijk veranderd. Er zijn inmiddels 6 ipv 2 dokters, met daarnaast nog 4 specialisten werkzaam. Er zijn 2 gynaecologen die vast in het ziekenhuis werken en daarnaast een kinderarts en internist. De laatste 2 bemoeien zich echter niet zoveel met de kliniek maar geven met name onderwijs. De bedoeling is dat er meer specialisten komen binnenkort omdat we medisch studenten en misschien ook co-assistenten krijgen. Daarnaast zijn de verloskamers uitgebreid, is er een nieuwe OK aande verloskamers voor sectio’s bij gebouwd en de grootste verandering die Niek teweeg heeft gebracht: er is een NICU! De NICU is de trots van het ziekenhuis en ligt vol met premature en zieke pasgeboren baby’s. Er liggen momenteel 16 baby’s die anders overleden zouden zijn, echt een enorme vooruitgang. Al het personeel is er enorm trots op, heel mooi om te zien.

Ik zal komende maand ingewerkt worden door Niek, we hebben 2 dienstblokken ingepland en zullen langs 2 ziekenhuizen gaan die een paar stappen verder zijn dan wij. We gaan kijken hoe zij het doen en het hoofd boven water houden. Niek leert me alle ins en outs van Sengerema en ik ga ontdekken hoe de gezondheidzorg hier precies werkt. Een zegen om zo te mogen beginnen en niet meteen alleen in de kliniek te staan. Ik zal met goede moed terug komen in juli om hier te gaan werken, ik heb er zin in!

1,567 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *