‘Kazi iendelee’. Een befaamde uitspraak van de huidige president hier in Tanzania. Letterlijk vertaald betekend het; het werk moet doorgaan! Deze uitspraak past op dit moment erg goed bij ons bestaan. Het is flink aanpoten in het ziekenhuis, zowel bij de directe patienten zorg als het managen van de lopende/opstartende projecten. Op dit moment worden onder andere de nieuwe patiëntmonitors in de NICU volop gebruikt, is de verbouwing van de kinder IC begonnen, worden de wasmachines en drogers van het ziekenhuis eindelijk gerepareerd, zijn er (helaas opmerkelijk veel) kinderen met ernstige brandwonden die op kosten van de stichting behandeld worden en zijn we op de achtergrond een groot project met SOLAR energie opgestart wat hopelijk volgend jaar zijn vruchten af gaat werken.

Naast het harde werken hebben we de eerste twee familiebezoeken achter de rug. Wat was dit een feest. Heerlijk om Noud herenigd te zien met zijn liefhebbende opa, oma, pake en beppe. Dit zijn gouden momenten die onze uitzending verrijken omdat we ons leven en geluk graag met hen te delen. Met hen hebben we de nodige ontspanning opgezocht en hebben we veel klusjes in en rondom ons verbouwde huis afgerond.

Door hun bezoek beseffen wij ons hoe erg we inmiddels gewend zijn geraakt aan het leven hier. Ze wezen ons op de kleine maar bijzondere dingen die we hier dagelijks meemaken, die we onbewust als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen. Een voorbeeld hiervan is de 25-jarige melkboer die ongeveer 3x in de week op de stoep staat. Hij schijnt slechts één koe te hebben die elke dag wordt gemolken. Deze melk brengt hij dan op zijn oude fiets naar ons toe. Met het harde fietsbelgerinkel weten wij dat hij er is en kopen we 8 ‘koppen’ melk bij hem. Althans, meestal… Want het gebeurt ook nog wel eens dat het kalfje al heeft gedronken of dat hij onderweg toevallig een andere geïnteresseerde klant tegenkwam. Dan hebben we pech en hopen we hem de volgende dag opnieuw te treffen. Deze melk gaat overigens in de koffie die van lokale  fair trade boeren rondom de kilimanjaro wordt afgenomen en ook maakt onze hulp ‘mama cecilia’ er heerlijke verse yoghurt van.

Ook het leven van Noud zit vol met klein geluk. Iedere ochtend als hij bij het opkomen van de zon wakker wordt, kijkt hij met smart uit naar de komst van zijn beste vriendin (onze tweede hulp) Stella, zijn oppas. Hij ‘helpt’ haar bedrijvig met het doen van de was en gaat met haar dagelijks de hort op. Ze gaan naar de lokale schooltjes voor het contact met andere kinderen en gaan geitjes en eenden kijken in de tuinen van mensen in de omgeving. Daarna gaat hij achterop bij Cecilia naar de markt voor haar boodschappen waarmee ze steeds een fantastisch middagmaal in elkaar zet. Al met al is het een heerlijk vrij leven in de natuur voor een dreumes van bijna anderhalf jaar. Als Stella even geen zin heeft in een luier dan loopt hij overigens een groot deel van zijn dag zijn blote bips rond. Haar maakt het gelukkig niets uit als hij op verschillende plaatsen binnen of buiten zijn behoefte doet, ze ruimt het met een grote glimlach weer op en Noud krijgt een compliment.

Tot slot zijn wij erg blij en trots dat we vorige week mede dankzij jullie de publieksprijs van het Albert Schweitzerfonds in de wacht mochten slepen met ons project ‘Iedere minuut telt in Tanzania’ op de kinderafdeling. We willen iedereen bedanken die ons heeft ondersteund en heeft gestemd! Een uitgebreidere update over dit project volgt later nog.

Veel liefs, Koen, Sharon en Noud.

704 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag