Valentina Mujemula (deputy in charge CHW) is helemaal blij met de PICU en de monitors van Goal 3. Ze zegt dat ze dankzij de monitors kan zien hoe het met een kind gaat en alvast handelen totdat de dokter komt.

104 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

In Sengerema zien we dagelijks veel ernstig zieke patiënten en mensen komen vaak pas in een laat stadium naar het ziekenhuis. Eén van de redenen dat patiënten pas laat komen, is de rekening van de benodigde zorgkosten. Gelukkig maakt het armen fonds van de stichting daarin een verschil voor mensen hun zorg echt niet kunnen betalen. Vaak gaat het maar om tientallen euro’s om te voorkomen dat iemand overlijdt of ernstige handicap overhoudt aan een ziekteperiode. Patiënten kunnen sneller naar huis en weer meedoen met de maatschappij.
Foto gemaakt met toestemming van patiënt en familie.

132 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

‘Kazi iendelee’. Een befaamde uitspraak van de huidige president hier in Tanzania. Letterlijk vertaald betekend het; het werk moet doorgaan! Deze uitspraak past op dit moment erg goed bij ons bestaan. Het is flink aanpoten in het ziekenhuis, zowel bij de directe patienten zorg als het managen van de lopende/opstartende projecten. Op dit moment worden onder andere de nieuwe patiëntmonitors in de NICU volop gebruikt, is de verbouwing van de kinder IC begonnen, worden de wasmachines en drogers van het ziekenhuis eindelijk gerepareerd, zijn er (helaas opmerkelijk veel) kinderen met ernstige brandwonden die op kosten van de stichting behandeld worden en zijn we op de achtergrond een groot project met SOLAR energie opgestart wat hopelijk volgend jaar zijn vruchten af gaat werken.

Naast het harde werken hebben we de eerste twee familiebezoeken achter de rug. Wat was dit een feest. Heerlijk om Noud herenigd te zien met zijn liefhebbende opa, oma, pake en beppe. Dit zijn gouden momenten die onze uitzending verrijken omdat we ons leven en geluk graag met hen te delen. Met hen hebben we de nodige ontspanning opgezocht en hebben we veel klusjes in en rondom ons verbouwde huis afgerond.

Door hun bezoek beseffen wij ons hoe erg we inmiddels gewend zijn geraakt aan het leven hier. Ze wezen ons op de kleine maar bijzondere dingen die we hier dagelijks meemaken, die we onbewust als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen. Een voorbeeld hiervan is de 25-jarige melkboer die ongeveer 3x in de week op de stoep staat. Hij schijnt slechts één koe te hebben die elke dag wordt gemolken. Deze melk brengt hij dan op zijn oude fiets naar ons toe. Met het harde fietsbelgerinkel weten wij dat hij er is en kopen we 8 ‘koppen’ melk bij hem. Althans, meestal… Want het gebeurt ook nog wel eens dat het kalfje al heeft gedronken of dat hij onderweg toevallig een andere geïnteresseerde klant tegenkwam. Dan hebben we pech en hopen we hem de volgende dag opnieuw te treffen. Deze melk gaat overigens in de koffie die van lokale  fair trade boeren rondom de kilimanjaro wordt afgenomen en ook maakt onze hulp ‘mama cecilia’ er heerlijke verse yoghurt van.

Ook het leven van Noud zit vol met klein geluk. Iedere ochtend als hij bij het opkomen van de zon wakker wordt, kijkt hij met smart uit naar de komst van zijn beste vriendin (onze tweede hulp) Stella, zijn oppas. Hij ‘helpt’ haar bedrijvig met het doen van de was en gaat met haar dagelijks de hort op. Ze gaan naar de lokale schooltjes voor het contact met andere kinderen en gaan geitjes en eenden kijken in de tuinen van mensen in de omgeving. Daarna gaat hij achterop bij Cecilia naar de markt voor haar boodschappen waarmee ze steeds een fantastisch middagmaal in elkaar zet. Al met al is het een heerlijk vrij leven in de natuur voor een dreumes van bijna anderhalf jaar. Als Stella even geen zin heeft in een luier dan loopt hij overigens een groot deel van zijn dag zijn blote bips rond. Haar maakt het gelukkig niets uit als hij op verschillende plaatsen binnen of buiten zijn behoefte doet, ze ruimt het met een grote glimlach weer op en Noud krijgt een compliment.

Tot slot zijn wij erg blij en trots dat we vorige week mede dankzij jullie de publieksprijs van het Albert Schweitzerfonds in de wacht mochten slepen met ons project ‘Iedere minuut telt in Tanzania’ op de kinderafdeling. We willen iedereen bedanken die ons heeft ondersteund en heeft gestemd! Een uitgebreidere update over dit project volgt later nog.

Veel liefs, Koen, Sharon en Noud.

704 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

146 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag

146 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag

338 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

Aandachtig weegt de verpleegkundige het gewicht van deze peuter in de nieuwe kliniek van het ziekenhuis, vergelijkbaar met een consultatiebureau. Een groot succes, waarbij de wachtkamers dagelijks helemaal vol zitten!

442 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

Het is maandagochtend en ik loop visite op de kinderafdeling. Ik ben benieuwd welke patiënten afgelopen weekend zijn opgenomen. De afdeling is druk en ik zie veel nieuwe gezichten. Tussen die nieuwsgierige blikken tref ik een jongen van zeven jaar met kortademigheid. Hij wordt behandeld met antibiotica bij de verdenking op een longontsteking, maar als ik met mijn stethoscoop luister stel ik de diagnose astma. Ik vraag moeder een salbutamol puff te kopen bij de apotheek én een waterflesje. Deze mag ze leeg drinken. Van dit flesje zullen we namelijk een voorzetkamer knutselen, die ze mee naar huis kan nemen.
In de middag en avond die volgen vind ik de patiënt echter niet terug op de afdeling. Ik maak me zorgen, hij is toch best wel benauwd en moet daarom vandaag starten met de juiste medicatie. Ik vraag de verpleging te bellen als de jongen op de afdeling verschijnt, maar hoor niets.

De volgende ochtend zit hij vrolijk rechtop in bed. De benauwdheid is een stuk minder. Ik voel trots wanneer moeder uit haar tas een mooi bouwwerk tevoorschijn haalt: de voorzetkamer met puff! Dat de verpleegkundige van dienst dit zelfstandig gemaakt heeft én moeder puffinstructies heeft gegeven, is een fantastisch resultaat van de ETAT cursus die we enkele weken daarvoor gegeven hebben.

Mijn maatschappelijke stage duurt drie maanden en terwijl Tanzania afscheid neemt van wijlen president Magufuli, neem ik eind maart afscheid van Sengerema, het ziekenhuis en mijn collega’s.
Als kinderarts in opleiding uit het Maastricht UMC+ mocht ik deze leerzame periode toevoegen aan mijn opleidingsplan, tussen mijn vierde en vijfde opleidingsjaar in. Geen standaard onderdeel van onze opleiding, maar iets wat op eigen initiatief gedaan kan worden. Een zeer waardevolle toevoeging, als je het mij vraagt.

Want waar ik in mijn eerste week in Sengerema toch wel onder de indruk ben van de hoeveelheid zieke kinderen (of misschien moet ik zeggen zowel van de ‘hoeveelheid’ als de ‘mate van ziek zijn’), realiseer ik me gaandeweg hoeveel ik van deze pure vorm van geneeskunde leer. Ik durf te vertrouwen op mijn klinische blik, want bevestiging van aanvullend onderzoek is kostbaar en daarmee ook niet altijd mogelijk. Ik leer dat er vele wegen naar Rome zijn, en dat vele van deze (om)wegen op het juiste eindpunt aankomen.

Waar COVID-19 momenteel een grote uitdaging is voor de wereldwijde gezondheidszorg, is men in Tanzania toch vooral druk met het bestrijden van al langer bekende vijanden zoals bijvoorbeeld HIV en malaria. Daarnaast ligt Sengerema in de zogenoemde ‘sickle cell belt’ en komt ook ondervoeding of failure to thrive regelmatig voor.

Het aantal (vroeg)geboortes is hoog en de zwangerschappen zijn over het algemeen ongecontroleerd. Daarnaast heeft de NICU in Sengerema ook voor bekendheid in de regio gezorgd waardoor ook babies vanuit elders naar ons worden verwezen.

Ik kreeg de kans om een tijdje uit de Nederlandse gezondheidszorg te stappen en vanaf een afstand toe te kijken. Vanzelfsprekend ben ik trots te mogen werken in een vooraanstaand zorgsysteem zoals dat in Nederland. Tegelijkertijd zag ik bijvoorbeeld ook hoe verfrissend een lage administratielast bijvoorbeeld kan zijn.

Ik leerde mijn weg vinden in een totaal ander zorgsysteem. Ook maakte ik kennis met een omgeving waarin de dood dichtbij is. Acceptatie is een belangrijk onderdeel van de lokale cultuur. Middels training heb ik mijn bijdrage willen leveren het vermijdelijke aan te pakken.

In het vliegtuig naar Nederland bereid ik me mentaal voor op mijn terugkomst in een hypermoderne omgeving. Ik drink mijn waterflesje met smaak leeg en ben een bijzondere ervaring rijker.

2,088 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

Gisteren zijn onze bestuursleden Sandra Zoetelief en Sebastian van Lare aangekomen in Sengerema. Samen met tropenarts Rian Jager zijn zij vandaag direct begonnen in Sengerema Hospital. Sandra is begonnen op de NICU en Sebastian heeft de komende weken een adviserende rol bij het ziekenhuismanagement.

642 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

Ieder jaar worden er allerlei leuke initiatieven opgezet om geld in te zamelen voor het ziekenhuis in Sengerema. Dit jaar wordt er op een wel heel originele manier steun gebracht aan Sengerema, namelijk door de pietenbende.

De pietenbende bestaat uit een team enthousiaste vrijwilligers die als sinterklaas en pieten de hort op gaan in de December maand. Je kunt ze inhuren voor familiebezoeken, scholen of bedrijfsfeestjes waarbij het opgehaalde geld naar een goed doel gaat.

Dit jaar hebben zij besloten om het ziekenhuis in Sengerema te ondersteunen. Zij stellen 1000 euro ter beschikking voor de voedselsteun aan moeders van te vroeg geboren kinderen. Als stichting hebben we speciale aandacht voor deze kwetsbare groep van moeders, omdat ze vaak langdurig gebonden zijn aan het ziekenhuis voordat de kleintjes voldoende zijn aangesterkt om mee naar huis genomen te kunnen worden. Hierbij is het juist heel belangrijk dat de moeders tijdens opname voedzaam te eten krijgen, omdat ze dit nodig hebben om borstvoeding te produceren. Nu kunnen lang niet alle moeders deze kosten zelf betalen, wat in het verleden er nog vaak in resulteerde dat ze de kleintjes te vroeg mee naar huis namen. Hierdoor loopt de baby een veel grotere kans om te komen overlijden, wat we met deze voedselsteun proberen te voorkomen.

Als stichting zijn we natuurlijk ontzettend blij met deze originele actie voor het ziekenhuis in Sengerema. Het enthousiasme straalt meteen van de foto’s af! We wensen het team ontzettend veel plezier toe tijdens de activiteiten en namens het bestuur en de moeders in Sengerema, alvast heel hartelijk dank voor jullie steun!

Met het sinterklaasfeest alweer voor de deur, is de Pietenbende al volop aan het werk, kijk voor een sfeerimpressie op hun website www.depietenbende.nl 

1,078 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag

Van 30 april tot 6 mei zal Cootje Lemmen haar schilderijen exposeren en verkopen in de kapel van Bronkhorst. Elke 2 jaar exposeert Cootje hier en schenkt de opbrengsten aan een goed doel. Via het Slingeland Ziekenhuis hoorde ze van onze stichting en besloot dit jaar Sengerema te ondersteunen. Hiervoor zijn we heel dankbaar. Als bestuur proberen we allemaal af te reizen naar het mooie Bronkhorst, komen jullie ook?
De kerk is open van 10:00 tot 18:00

 

1,166 totaal aantal vertoningen, geen vertoningen vandaag